Tokarnia

Tokarnia

Tokarnia – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Chęciny, na południe od Chęcin, na trasie z Warszawy do Krakowa.

Rozkład jazdy ZTM:
Linia T - czynna od maja do października w każdą niedzielę na trasie:

Trasa linii:
Kielce ul. Kaczmarka – Armii Krajowej – Żytnia – Grunwaldzka – Jagiellońska – Krakowska – Górników Staszicowskich – Krakowska – Nowiny – Zgórsko – Chęciny (ul. Szkolna i Radkowska) – Tokarnia (parkingu przed Parkiem Etnograficznym)

--⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞─--⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞☘️⋟✫⋞─--⋟✫⋞☘️⋟✫⋞─--⋟✫⋞

...Park Etnograficzny w Tokarni dzieli się na małe wioski, zajmujące powierzchnię ok. 70 hektarów. Dobre pół dnia potrzebujemy, żeby zajrzeć do każdego zakątka ale aby zobaczyć dokładnie wszystko to i cały dzień możemy tu spędzić. Skansen rozrasta się przez cały czas o kolejne zabytkowe budowle.
Rekonstruowane w Muzeum Wsi Kieleckiej zbytki budownictwa drewnianego pochodzą z terenu Gór Świętokrzyskich, Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, Wyżyny Sandomierskiej i Niecki Nidziańskiej. W skansenie położonym w zakolu Czarnej Nidy, tuż przy trasie E77 prowadzącej z Kielc do Krakowa, swoje nowe miejsca znalazły zagrody wiejskie, wiatraki, spichlerze, budynki folwarczne, plebanie i kościoły. Bynajmniej nie są to miejsca przypadkowe. Drewniane budowle stanowią całe fragmenty wsi, występują w naturalnych zespołach osadniczych, w otoczeniu zbliżonym do pierwotnego. Obok typowego dla każdego regionu wyposażenia i narzędzi codziennego użytku w zabytkowych wnętrzach prezentowane są ginące zawody – znajdziemy tu warsztaty rzemieślnicze szewca, kowala, plecionkarza czy wytwórcy gontów. Można też wstąpić do XIX-wiecznej apteki, wiejskiego sklepiku i pracowni krawieckiej z lat 30. XX wieku. Swojski klimat zagrody podkreślają przydomowe ogródki, płoty i studnie, nie brakuje też inwentarza domowego.

Warto zobaczyć min.:
☞Dwór z Suchedniowa
☞Wiatrak z Pacanowa
☞Wiejską szkołę
☞drewniane kapliczki/jest ich kilka/
☞Chałupę z Kobylnik
☞Chałupę ze Skorzowa z inscenizacją wiejskiego doktora
☞Dom z Wąchocka a w nim małomiasteczkowy zakład fotograficzny z okresu międzywojennego
☞Sklep Polski
☞ Kościół z Rogowa
Odtworzenie w Muzeum Wsi Kieleckiej realiów wiejskiego życia i zajęć ludności dokonuje się przede wszystkim przez naturalne wyposażenie wnętrz, chałup, budynków gospodarczych oraz warsztatów rzemieślniczych.
Przedział czasowy w jakim działa Muzeum, obejmuje okres mniej więcej od początku XVIII wieku do lat międzywojennych XX wieku. Dolną granicę wyznaczają tu najstarsze pozyskane obiekty architektoniczne, ale górna pozostaje w zasadzie umowna.Zatem ,będąc w pobliżu Kielc , polecam odwiedzenie tego specyficznego muzeum,naprawdę warto .Zdjęcia tu pokazane zostały wykonane przeze mnie i można wykorzystać przez innych na podstawie licencji Creative Commons ,poszanowania praw autorskich...

adres kontaktowy:polska.fotografia@wp.pl

zdj.0002_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑..spichlerz klasztorny z Chęcin

✍.....drewniany, piętrowy spichlerz wybudowany został w połowie wieku XVIII. Pierwotnie wchodził w skład zabudowań gospodarczych należących do Klasztoru Sióstr Klarysek w Chęcinach. Od 1930 roku zespół obiektów klasztornych stał się własnością sióstr Bernardynek. Zgromadzenie to było ostatnim prywatnym właścicielem spichlerza. Funkcje gospodarcze pełnił on aż do II wojny światowej. Budynek spichrza wzniesiono z belek drewnianych w konstrukcji zrębowej. Całość zwieńczył czterospadowy dach, który, jak głosiły przekazy, jeszcze w XIX wieku „oszczędnościowo” pokryty był w połowie strzechą, a częściowo gontem. Stylowy charakter nadawała budynkowi drewniana galeryjka widoczna od frontu, na którą można się było dostać po zewnętrznych schodach. Osiemnastowieczny anonimowy cieśla – budowniczy spichlerza – stosując stosunkowo prosty zabieg konstrukcyjny w postaci ozdobnych zastrzałów, uzyskał dekoracyjny półokrągły kształt otworów drzwiowych. Spichlerz klasztorny z Chęcin stanowi obecnie rzadki przykład tego typu obiektów gospodarczych na Kielecczyźnie. Budynek został wykupiony przez Muzeum Wsi Kieleckiej w 1982 roku. Znajduje się przy samym wejściu na teren skansenu, zaadaptowano go na kasę wraz informacją turystyczną i punkt sprzedaży wydawnictw. ...>>>

zdj.0003_Autor zdjęcia i opis:henkosz

zdj.0004_Autor zdjęcia:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑..chałupa z Siekierna-karczma☕..

✍...chałupa z Siekierna (gm. Bodzentyn) została wybudowana przez nieznanego z nazwiska wiejskiego cieślę w 1887 roku. Zaświadcza o tym napis fundacyjny oraz data wycięta na „tragarzu” – centralnej belce, wspierającej powałę w izbie. Dom zakupiono od Henryka Brzezińskiego. Przeniesiono go do skansenu ze wsi Siekierno, leżącej w należącym do Gór Świętokrzyskich malowniczym Paśmie Sieradowickim. Ściany pierwotnie dwutraktowej chałupy zbudowano z bali jodłowych, na planie zbliżonym do kwadratu. Rozkład pomieszczeń mieszkalnych był następujący: w ciągu komunikacyjnym (trakcie) od frontu znajdowały się sień i izba, natomiast w tylnym – mały alkierz z kuchnią do gotowania oraz komora. Chałupa posiadała dwudzielne, sześciopolowe okna obwiedzione profilowanymi opaskami z desek. W obiekcie, który przeszedł w swej historii tylko jedną, budowę (ok. 1965 r.), zachował się tradycyjny piec połączony z kominem i wnęką w sieni/pokazany na następnym zdjęciu/. Obecnie budynek czasowo przystosowano do funkcji muzealnej „karczmy”☝☕....>>>

zdj.0005_Autor zdjęcia i opis:henkosz

zdj.0006_Autor zdjęcia:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑.. chałupa z Siekierna-karczma☕..

☝✎..✏...wnętrze karczmy/działającej/ ,w której można spożyć posiłek ,również regionalny ( ͡°͜ ͡° ) ...>>>

zdj.0007_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑.. chałupa z Siekierna-karczma☕..

✎...do talerza nie zaglądam ˚͜˚ .... ...>>>

zdj.0008_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑.. ☝..w celu pokazania dawnej kultury świętokrzyskiej skansen podzielono na tzw.sektory i oznakowano każdy z nich...>>>

zdj.0009_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑.. ☝..✏..Dwór z Suchedniowa..

✍...Na Ziemi Świętokrzyskiej znajdują się prawdziwe perły architektury drewnianej.Bardzo dużą grupę stanowią :kościoły ,kapliczki czy dzwonnice we wnętrzach ,których mamy wyposażenie rokokowe a ściany i stropy bogate w polichromie. Dworki,chałupy i zagrody zadziwiają swoją konstrukcją i malowniczością.Dwór szlachecki z Suchedniowa z prezentacją wnętrz mieszkalnych jest jedną z wielu takich perełek.Dwór z Suchedniowa został wzniesiony na początku XIX wieku na planie podkowy.Dokładne ustalenie jego budowy jest utrudnione gdyż zaginęła część informacji z księgi hipotecznej.Z dokumentów można jednak wnioskować, iż pierwszym właścicielem dworku był Ignacy Strądałło a dom powstał około 1812 roku. W 1845 roku sprzedał swoją rezydencję poczthauterowi i ekspedytorowi stacji pocztowej w Suchedniowie Wincentemu Tarczyńskiemu.Całość składała się z wozowni,stajni ,piwnicy a nieopodal stała karczma.Stacja pocztowa działała do 1885roku kiedy to Suchedniów otrzymał połączenie kolejowe, a więc uległa likwidacja komunikacja konna.Tarczyński sprzedał całość włościaninowi Ignacemu Makiewiczowi a ten w 1912 roku darował ją swojemu zięciowi Eustachemu Janowi Tumulcowi. Rodzina Tumulców posiadała dwór do 1968 roku. Dzierżawił on poszczególne pomieszczenia dla szkoły leśnej,kaplicy prawosławnej,szkoły powszechnej,sądu grodzkiego. W roku 1973 Konserwator Wojewódzki w Kielcach przejął dworek i umieścił go w skansenie a wnętrza zaaranżowano na typowy dla średniozamożnej rodziny szlacheckiej z drugiej połowy XIX wieku...>>>

zdj.0010_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑.. ☝..✏..Dwór z Suchedniowa..

zdj.0011_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑.. ☝..✏..Dwór z Suchedniowa..

✎..☝..Dwór wzniesiono na bazie prostokąta z dwoma tylnymi aneksami. Wewnątrz układ:dwutraktowy wielopomieszczeniowy z centralną sienią za frontowym gankiem.Dach pokryty podwójną warstwą z jodłowego gontu. Okna dworu są dwudzielne sześciopolowe. W całym domu jest ogólnie 31 okien w tym 6 mniejszych na poddaszu/od frontu niewidoczne/ . Frontowe wejście to kolumnowy ganek z dwupołaciowym daszkiem. Okna wyposażone są w zewnętrzne okiennice, zamocowano na zawiasach kowalskiej roboty. Stolarka w całym budynku malowana olejno na kolor szaroperłowy.

✍...Niezależnie od tego, czy siedziba taka należała do zamożnego właściciela kilku wsi, czy szaraka pracującego własnymi rękami na swym zagonie, nosiła nazwę dworu, nigdy dworku (dworek- odnosił się do niewielkich domów miejskich, a raczej podmiejskich, bez zaplecza rolniczego). Początkowo dworem nazywano nie tyle właściwy budynek mieszkalny (ten nosił nazwę „domu wielkiego” lub „domu pańskiego”), ile całe obejście, spełniające także funkcje administracyjne i gospodarcze. Sukces finansowy przemysłowca, adwokata,pisarza czy artysty przeważnie owocował zakupem wiejskiej rezydencji, w której z całą świadomością kultywowano tradycje szlachecko‑ziemiańskie. Dla ogromnej większości społeczności wiejskiej dwór był przede wszystkim symbolem bogactwa.
Ostateczny cios kulturze szlacheckiego dworu przyniósł osławiony dekret z 1944 roku o reformie rolnej, a właściwie o brutalnym wywłaszczeniu całej warstwy społecznej.Nikt,wtedy nie liczył kosztów społecznych i kulturowych.Budynki dworskie,z których wygnano właścicieli, zazwyczaj przeznaczano na cele „społeczne”. Jednak w myśl zasady „wspólne” czyli „niczyje”, stosunkowo szybko doprowadziło to do zagłady ogromnej większości z nich.Gromadzone przez wieki meble, obrazy, pamiątki. Przedmioty uratowane jakimś cudem przez właścicieli czy przejęte przez muzea (i dziś stanowiące dla tych muzeów poważny problem)niemal nic nie znaczą wobec ogromu strat. Wprowadzając na wsi zasady „sprawiedliwości”, ówczesna władza zniszczyła jednocześnie ważną część narodowego dziedzictwa.Nie można więc dziś zobaczyć autentycznego dworu polskiego z jego wyposażeniem i mieszkańcami, którzy ostatecznie decydują o atmosferze domu. Starając się wyobrazić sobie ten zaginiony świat, warto zagłębić się w stare i te nowe fotografie pokazujące życie w takich dworkach jak znajdujący się w Tokarni....>>>

zdj.0012_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.

⚑.. ☝..✏..Dwór z Suchedniowa..

zdj.0013_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa..

zdj.0014_Autor zdjęcia:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa..

⚑...☝..✏..salon.../zdj.1

zdj.0015_Autor zdjęcia:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa-salon..

✎....zwiedzając dwór zaczynamy od salonu. Salon to najbardziej reprezentacyjne pomieszczenie dworu, tutaj przyjmowano oficjalnych gości,odbywały się rodzinne uroczystości Znajdują się tu m.in. dwa komplety mebli w stylu Ludwika Filipa ,makata buczacka /z lewej strony pomiędzy stylowymi krzesłami a w głębi w przejściu widać część sypialni/...>>>

✍...Makaty produkowane w manufakturze w Buczaczu zwane potocznie „buczackie” albo „buczaczami”, popularne pod koniec wieku XIX i na początku XX , chętnie wieszane były w polskich domach o tradycji szlacheckiej. Te tkaniny dekoracyjne zdobiły wnętrza polskich dworów i mieszkań. Wzory naśladowały dekoracje zarówno pasów polskich jak i wschodnich makat. Pracownia tkacka w Buczaczu powstała pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku w dobrach braci: Emila , Oskara i Artura Potockich . Manufakturą zajmował się głównie Oskar Potocki. Około roku 1879 zatrudnił pochodzących z Buczacza braci: Włodzimierza, Iwana, Stefana i Dymitra Nagórzańskich. Między rokiem 1905 a 1913 r. prowadzenie fabryki przejął bratanek Oskara - Artur Potocki . Pracownia w Buczaczu działała do roku 1939. Początkowo wykonywane w Buczaczu makaty nie były sygnowane. Później, w narożnikach, na rewersie, naszywano tkane paski z herbem Potockich: Pilawa i napisem Buczacz, potem z inicjałami AP (Artur Potocki). Manufaktura słynnych w całej Polsce makat buczackich, tak naprawdę, nie znajdowała się w miejscowości Buczacz, ale w pobliskiej wsi (ok 3 km od miasta) Podzameczek, w dobrach Potockich (do dziś znajdują się tam ruiny zamku Buczackich z wzniesionego ok. roku 1600, zniszczonego przez Turków w r. 1672, ze śladami trzech bram), na wyspie, na rzece Strypie, dopływie Dniestru...>>>/zdj.2

zdj.0016_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa-salon..

✎....W salonie ustawiono również intarsjowaną komodę klasycystyczną /prawa strona/,trójszufladową- XVIII / XIX wiek o froncie i bokach prostych.Posiada typowy motyw ornamentalny dla klasycyzmu...........W XIX wieku moda na urządzenie salonu zmieniała się kilka razy. Na początku wieku obowiązywał styl empirowy – „we francuskim guście” – mahoniowe, monumentalne meble zdobione brązami; dotychczasowe biało-złote, lekkie i wygodne (styl Ludwik XVI) trafiły na strychy lub były wykorzystywane w pracach gospodarczych. Dumą ówczesnych salonów były: na podłodze – wzorzyste, drewniane posadzki; na ścianach – iluzjonistyczne pejzaże, na przykład z greckimi ruinami, lub modne tapety; na sufitach i drzwiach – sztukateria: rozety, maski, girlandy. Ponadto wnętrza zdobiły kominki, piece, kolumny, liczne lustra, rzeźby, popiersia, bibeloty z podróży i misternie upięte białe firany. ..>>>

✍...Miejscem spotkań domowników był salon. Codziennie po południu albo wieczorem gromadzono się wokół pani domu, aby spędzić kilka godzin na rozmowach, muzykowaniu, drobnych zajęciach – robótki, gry w karty, lektury książek – i zabawie. W salonie każdy miał swój fotel (tylko dla starszych), krzesło lub podnóżek. Gdy zapadał zmrok, „dla uszanowania szarej godziny” nie od razu zapalano lampy czy świece. W półmroku toczono ciche rozmowy, czasami odmawiano modlitwy. Później, po zapaleniu świateł, wracano do poprzednich zajęć. Codzienny porządek zmieniał się, gdy przybywali goście. W rozświetlonym pomieszczeniu następował wtedy czas zabaw i rozrywek W latach dwudziestych XIX wieku na środku salonu pojawiła się nowość – strojna w cukierki, orzechy, szyszki i łańcuchy Bożonarodzeniowa choinka࿄ ...>>>/zdj.3

zdj.0017_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa-sypialnia

✎....w sypialni dokonywano codziennej podstawowej toalety, tam mieści się też garderoba oraz stolik do robótek kobiecych.W sypialni stoją dwa łóżka małżeńskie, komoda w stylu Ludwika Filipa i czarno politurowane biurko damskie w stylu Napoleona III. Wyposażenie uzupełniają naczynia nocne..>>> .

✍...Na początku XIX wieku w większych rezydencjach były zazwyczaj dwie sypialnie: pani i pana domu, oraz dwie przylegające do nich ubieralnie. Sypialnie urządzano z przepychem i szczycono się nimi przed domownikami i gośćmi. Oprócz wspaniałego łoża – na przykład empirowego: mahoniowego, w kształcie gondoli, zdobionego brązami, z draperią, które ustawiano wzdłuż ściany, na podwyższeniu – znajdował się tam szezlong do odpoczynku dziennego oraz kosztowna toaletka, tzw. gotowalnia, z brązu, srebra albo marmuru. Na toaletce rozkładano drogie srebrne przybory toaletowe, rzadziej porcelanowe czy kryształowe. Przed toaletką stało małe krzesełko bez oparcia lub taborecik. Taki zestaw otrzymywała zwykle panna młoda w podarunku ślubnym. Po porannej toalecie całość sprzętu nakrywano „welonem”, tj. zasłoną z przezroczystego białego muślinu lub koronki; zwyczaj ten przetrwał do końca XIX wieku...>>>/zdj.1

zdj.0018_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa-sypialnia

✍...Z biegiem lat sypialnia stawała się skromniejsza i coraz bardziej użytkowa. Nie była już pokojem „na pokaz”, lecz zwykłym, mieszkalnym pomieszczeniem. Łóżka stały się mniej monumentalne i ozdobne, pojawiły się przy nich dodatkowe mebelki: małe biurka, praktyczne dwa stoliki nocne, z miejscem na lampkę, a w środku – na nocnik . Niezbędnym meblem była komoda. Przechowywano w niej bieliznę, a na wierzchu, dla dekoracji, ustawiano drobne przedmioty i fotografie. Obowiązkowy w pokoju był klęcznik. Przy nim, pod świętymi obrazami i krucyfiksem chroniącym rodzinę, odmawiano pacierze.
W XIX wieku dużą wagę przykładano do pościeli. Łóżka do połowy wieku, czyli do czasu gdy pojawiły się stalowe sprężyny, blejtramy i siatki, grubo wyściełano. Przeważnie dwoma materacami – ze słomą i wełną – oraz rodzajem pierzyny, a od lat trzydziestych XIX wieku materacem z końskiego włosia. Poduszki umieszczano na włosianym wezgłówku, a w nogach dodawano małą pierzynkę, tzw. bet. Bieliznę pościelową szyto z płótna, batystu, muślinu. Poszwy – te pojawiły się dopiero w latach sześćdziesiątych – i poszewki były haftowane, z mereżką, koronkami i falbankami. Dodatkowo znaczono je haftem krzyżykowym lub atłasowymi monogramami właścicieli. Łóżka na dzień przykrywano kapami, wykonanymi z tej samej tkaniny co firanki; od połowy XIX wieku nakrycia były inne, często robione szydełkiem lub zszywane z kawałków pociętych niemodnych już drogich sukien...>>>/zdj.2

zdj.0019_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa-☝..✏..jadalnia

✍....w jadalni gromadziła się cała rodzina na posiłki, na które wzywał dzwon umieszczony przy głównym wejściu do dworu. Centralnie miejsce jadalni zajmuje duży stół z kompletem krzeseł o wysokich oparciach i wyplatanych trzciną siedziskach.Zimą ,piec z jadalni ogrzewa dwa pomieszczenia. W rogu ,tuż nad kaflowym kominkiem dodającym uroku,znajduje się zegar, a pod oknem samowar/nie widoczne okno z samowarem,jest na zdjęciu 0020 /, naprzeciw stoi kredens na zastawę stołową...>>>

✎...ważne miejsce w społeczności domowej było przeznaczone dla starszych rodziców, jeśli zamieszkiwali razem z dziećmi. Okazywano im szacunek, przygotowywano dla nich specjalne potrawy...>>>/zdj.1

zdj.0020_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa☝..✏..jadalnia

✍.... Na ścianach zawieszono portrety rodzinne. W XIX-wiecznym domu najważniejszą osobą pośród domowników był gospodarz. Do niego dostosowywano sposób funkcjonowania rodziny. Pan domu rzadko mieszał się w sprawy ściśle domowe. Zajmował najważniejsze miejsce przy stole w jadalni.
Następna w hierarchii była pani domu, czuwała ona nad „gospodarstwem kobiecym”. Do niej należało rozdzielanie pracy służbie, ustalanie codziennego menu, doglądanie wychowania dzieci, drobne robótki. Musiała być zawsze gotowa do przyjęcia gości albo udania się z wizytą...>>>/zdj.2

zdj.0021_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa☝..✏..jadalnia...>>>/zdj.3

zdj.0022_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa☝..✏..gabinet (kancelaria)..

✍....miejsce pracy i wypoczynku pana domu oraz zarządcy majątku. Tradycyjnie znajdowało się w nim „panoplium” – ozdobna ekspozycja białej broni, umieszczona na tle kobierca/tu na zdjęciu leżą dwa egzemplarze na leżance/. Wyposażenie tego pomieszczenia stanowi też leżanka w stylu empire oraz sekretarzyk ze zbiorem ksiąg gospodarskich, podręczników, atlasów i literatury pięknej...>>>

✎..Gabinet (kancelaria) to skromnie umeblowany pokój pracy pana domu. Tu pan przyjmował interesantów, ludzi pracujących w majątku, tu załatwiał korespondencję, sprawdzał rachunki. Na biurku, obok lampy i przycisku do papieru, stał lichtarz ze świecą, nad którą rozgrzewano lak; przy ścianach – szafy na rejestry i książki, kasa na pieniądze, krzesła dla interesantów, i dla higieny – spluwaczki☺. ...>>>

zdj.0023_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa☝..✏..pokój rezydentki...

✎..pokój wyposażono w podstawowe meble: stół z krzesłami . Wystrój tego pomieszczenia uzupełniają damskie bibeloty oraz dewocjonalia.

✍....w domach szlacheckich i magnackich znajdowała też schronienie spora liczba rezydentek i rezydentów, zwłaszcza samotnych kobiet, były to niezamężne, owdowiałe, ubogie krewne lub powinowate gospodarzy domu. W zamian za gościnę pomagały w gospodarstwie, zajmowały się robótkami ręcznymi, opiekowały spiżarnią czy apteczką. Rezydenci to często przyjaciele ze szkoły lub z wojska pana domu albo znajomi rodziny – osoby, które po utracie majątku nie miały się gdzie podziać. Do ich obowiązków należała między innymi wieczorna lektura dla dam, sporządzanie nalewek. Zwykle traktowano ich z wyrozumiałością i pobłażliwością. W XIX wieku dwory zamieszkiwało wiele dziewcząt, rzadziej chłopców, z ubogich rodzin szlacheckich, które przyuczano do zajęć kobiecych, a następnie wydawano za mąż lub protegowano na nauczycielki i ochmistrzynie...>>>/zdj.1

zdj.0024_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa☝..✏..pokój rezydentki...

✎..☝..✏..a ponadto w pokoju są : łóżko, komoda, szafka oraz umywalka/i nocniczek

/....>>>/zdj.2

zdj.0025_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Dwór z Suchedniowa-☝...łazienka../wstydliwy temat/

✍.....w XIX wieku zabiegi higieniczne odbywano rzadko. Był to temat drażliwy, pomijany we wspomnieniach.
Klozety, czyli tzw. kakuary (franc. cacade, stolec), „kakatorium” (ustęp), znajdowały się tylko w nielicznych rezydencjach, zwykle przy sypialni państwa. Był to rodzaj fotela z miękkim tyłem i poręczami, z otworem, w który wstawiano naczynie ceramiczne (tzw. donica), a później wiadro. Czasem był też drugi „kakuar”, dla pozostałych domowników. Umieszczano go w komórce pod schodami lub w korytarzu. Najczęściej jednak korzystano z nocnika lub z zewnętrznego ustępu. Druga połowa XIX wieku przyniosła nowość: „indory” (klozety zamykane hermetycznie) i „waterklozety” (zakładane rzadko ze względu na brak lokalnej kanalizacji).
W XVIII wieku nastała moda na pałacowe łazienki. Były to pomieszczenia bogato wyposażone, „na pokaz”, rzadko używane. W XIX wieku pojawiły się w niektórych dworach i pałacach. W wydzielonym pomieszczeniu, często w suterenie, ustawiano wannę (drewniana, a od połowy wieku cynowa lub miedziana) i niezbędne akcesoria. Kąpiel wymagała pomocy kamerdynera lub garderobianej...>>>

✒....Oglądając filmy historyczne i kostiumowe, podziwiamy przede wszystkim piękne stroje i wnętrza. W pewnym momencie zadajemy sobie jednak pytanie: jak ludzie, nie mając współczesnych nam udogodnień, dbali o higienę i sprawy toaletowe? Na starych fotografiach rzucają się w oczy stylowe fryzury, widać bujne, długie, błyszczące włosy. I imponujące męskie wąsy. Gdyby jednak przyjrzeć się sprawie bliżej, dojrzymy pewien szczegół: włosy są klejone w jedną formę, bez odstających poszczególnych włosków. Była to zasługa różnego rodzaju pomad – bardzo tłustych substancji sporządzanych głównie z...wołowego szpiku z różnymi toaletowymi dodatkami – olejkiem migdałowym, rumem Jamajka czy olejem z pestek pigwowca. Ten ostatni ceniono szczególnie w pomadach służących do pielęgnacji okazałych męskich wąsów.Polska słynęła – niestety nawet do początków XX wieku – z jednego z najwstrętniejszych nawyków higienicznych, czyli z niemycia i nieczesania włosów. Efektem był znany w Europie jako „warkocz znad Wisły” kołtun...>>>

zdj.0026_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.
☝..✏kierunek„SEKTOR ŚWIĘTOKRZYSKI”/ i spacerkiem w skansenie przez wieś rejonu świętokrzyskiego...>>>

zdj.0027_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.
✎..☝....spacerkiem w skansenie Tokarnia przez wieś rejonu świętokrzyskiego.
✍..Ta kobieta maszerująca dziarsko przez podwórze zagrody to nie turystka a pracownica skansenu.Na takim terenie jak na wsi zawsze jest co do roboty,tak stwierdziła podczas rozmowy ze mną. Do pracy przyjechała oczywiście rowerem i w stroju odpowiednim dla skansenu , bo jakże inaczej

..>>>

zdj.0028_Autor zdjęcia i opis:henkosz

zdj.0029_Autor zdjęcia:henkosz

zdj.0030_Autor zdjęcia:henkosz

zdj.0031_Autor zdjęcia:henkosz

zdj.0032_Autor zdjęcia:henkosz

zdj.0033_Autor zdjęcia:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej- chałupa ze Świątnik.
✍....budynek pochodzi ze wsi Świątniki,leżącej na Wyżynie Sandomierskiej.Najcenniejszy zabytek skansenu z roku 1758. Obiekt to osiemnastowieczny typ domu mieszkalnego który pierwotni wchodził w skład dwubudynkowej zagrody.
Zbudowany z belek jodłowych o konstrukcji ścian sumikowo-łątkowej.Dach czterospadowy pokryty ,jak widać, strzechą. Potwierdzeniem wieku budynku jest napis fundacyjny wycięty na belce stropowej w izbie przez bezimiennego cieślę . Napis brzmi w następujący sposób;„ Benedic Domine et omnes chabitantes inea Anno Domini 1758”/swoją drogą ten bezimienny cieśla musiał posiadać solidne wykształcenie/...>>>

zdj.0034_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej- chałupa ze Świątnik.
✍....☝✏..pomieszczenie mieszkalne biednie wyposażone,odtworzono tu warunki życia rodziny ubogiego tkacza wiejskiego. Rzuca się w oczy brak podłóg drewnianych ,zamiast tego jest gliniana polepa. Całość chaty to:komora z osobnym wejściem, sień, izba i stajnia. Latem w komorze przechowywano rozmontowany warsztat tkacki i narzędzia do obróbki włókna.

✍..Wieś Świątniki zamieszkała przez rolników,słynęła w XIX wieku z rzemiosła uprawianego nietypowo przez tkaczy ,których nazywano „niciorzami”. Wyrabiali oni na krosnach tradycyjne lniane płótno bielone,zgrzebne oraz tkaniny wełniane. „Niciorze” zakończyli swoją działalność po II wojnie światowej.Zanik tkactwa wiejskiego spowodowała konkurencja tanich wyrobów fabrycznych. Zdarzało się ,że tkano na wsiach ale coraz rzadziej aż do całkowitego zaniku ...>>>

zdj.0035_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.
✍....☝✏⚑.. chałupa z Bronkowic.....chałupę z Bronkowic wzniesiono pod koniec XVIII wieku ,obiekt ten jest najstarszym przykładem architektury ludowej z Gór Świętokrzyskich. Przeniesiony do skansenu w Tokarni jest częścią odtworzonego układu osadniczego tradycyjnej wsi „rzędówki”, często spotykanym w tym regionie. Budynek pochodzi ze wsi leżącej na skraju Puszczy Świętokrzyskiej, zbudowany z solidnych „okrąglaków” sosnowych i świerkowych w konstrukcji węgłowej. Chałupa kryta strzechą należała niegdyś do zamożnego gospodarza. Według informacji przeze mnie zdobytych,około 1815 zamieszkiwał ją wraz z rodziną sołtys Bronkowic Kacper Cioroch ...>>>

zdj.0036_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-chałupa z Bronkowic.

✎....w chałupie z Bronkowic urządzono dziewiętnastowieczne wnętrze zamieszkałe przez starą wiejską zielarkę.

✍...W kulturze ludowej osoby zajmujące się lecznictwem i zielarstwem otaczała aura tajemniczości i lęku.
Wiejska „babka” trudniąca się wypędzaniem chorób i odbieraniem porodów uchodziła za znawczynię magii oraz osobę rzucającą i odczyniającą uroki. Leczyła choroby ludzi i zwierząt korzystając z bogactwa wiedzy ludowej przekazywanej,ustnie z pokolenia na pokolenie. Mieszkała przeważnie w pewnym oddaleniu i izolacji od ludzkich siedzib.
W wyposażeniu izby dominują proste meble ludowe, obrazy religijne zawieszone na ścianach świadczą o powiązaniu ludowych praktyk leczniczych z religijnością i wiarą w moc słowa i modlitwy . Wszędzie we wnętrzu widoczne są wiązki ziół leczniczych przygotowanych do suszenia. Widać ,że w komorze chałupy/ widoczne przez wejście po lewej stronie mojego zdjęcia/ znajduje się drewniane „wyrko” zaścielone słomą oraz starymi „derkami” lnianymi.Ekspozycja ta ukazuje lecznictwo ludowe jako jeden z aspektów życia codziennego świętokrzyskiej wsi...>>>

zdj.0037_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-chałupa z Woli Szczygiełkowej

✏..wiejska szkoła
✒........chałupę wybudowano w 1870 roku w jednej z izb przedstawiono szkołę wiejską w okresie 20-lecia międzywojennego. Wyposażona jest w oryginalne zabytkowe ławki, kącik czystości oraz unikatowe pomoce naukowe z tamtych lat,znajduje się tu również mieszkanie dla nauczycielki.
Chałupę z Woli Szczygiełkowej wybudował w 1870 roku Augustyn Kolasa, gospodarujący na 17 morgach ziemi(nie całe 10 ha.). Drewniany dom stał około 150 metrów od wiejskiej drogi. Przy domu były również obora, szopa i stodoła. W okresie międzywojennym w chałupie wynajętej przez właściciela mieściła się czteroklasowa Szkoła Powszechna.Ściany budynku wykonano z belek jodłowych, uszczelnianych mchem i gliną.

✍..Po odzyskaniu niepodległości państwo polskie miało bardzo niski poziom szkolnictwa podstawowego. 33,1% Polaków powyżej 10 roku życia było analfabetami. Odbudowywano struktury państwowe, a wiele uwagi poświęcono zagadnieniu oświaty.Jednym z pierwszych aktów prawnych regulujących sprawy oświaty w odrodzonym państwie był wydany 7 II 1919 dekret „O obowiązku szkolnym”; wprowadzał on obowiązkową 7-letnią szkołę powszechną dla wszystkich dzieci od 7 do 14 roku życia; szkoła miała być bezpłatna, co nakładało na państwo obowiązek zapewnienia dostępu do niej wszystkim dzieciom. ...>>>

zdj.0038_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-chałupa z Woli Szczygiełkowej

⚑....wiejska szkoła
✎....po lewej stronie wejścia do szkoły oryginalne tablice z: polskim orłem i nazwą szkoły :
POWSZECHNA
SZKOŁA
PUBLICZNA
W SŁUPI STAREJ...>>>

zdj.0039_Autor zdjęcia i opis:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-chałupa z Woli Szczygiełkowej

⚑....wiejska szkoła
✑.....na stole nauczycielki znajduje się :dziennik postępów w nauce i drewniany wskaźnik,liczydło ,przy tablicy-również liczydło.

✎..do dzisiaj pamiętam taki wskaźnik na moich rękach,kiedy to próbowałem bez skutku być troszkę bardziej poduczony lub za głośno opowiadałem koledze jak to wesoło spędziłem np. poprzedni dzień...Wtedy czasem,w rękach nauczyciela okazywał być się pomocnym właśnie taki wskaźnik

...>>>

zdj.0040_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-chałupa z Woli Szczygiełkowej.
✑.....stolik nauczyciela-„rybim okiem”

zdj.0041_Autor zdjęcia i opis:henkosz

zdj.0042_Autor zdjęcia:henkosz

...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-chałupa z Woli Szczygiełkowej✏..wiejska szkoła☝.

✑.....widoczny na zdjęciu ,częściowo , po lewej stronie kącik czystości : metalowa miska umieszczona w stoliku z wyciętym na nią blatem,na półeczce pojemnik na mydło i na wieszaku niewielki ręczniczek(tu nie widoczny)...>>>

✍..Tempo zmian było początkowo szybkie, dzięki czemu już w 1927/28 naukę w szkołach pobierało 92,7% ogółu dzieci.Przeprowadzono w 1932 r. reformę szkolną, wprowadzała ona zasadę jednolitości i tzw trzystopniową organizację szkół powszechnych. Jednakże taka organizacja szkół powszechnych utrudniała przejście do szkół średnich młodzieży ze stopnia pierwszego (od klasy I do IV),których najwięcej tego typu było na wsiach. Szkoły powszechne stopnia drugiego(od IV do VI) i trzeciego(od I do VII ) gwarantowały młodzieży przejście do szkół średnich,ale było ich za mało, co również w wielkiej mierze wpływało na odcięcie młodzieży od możliwości dalszego kształcenia się. Dotyczyło to znów przede wszystkim młodzieży wiejskiej. W roku 1934/35 w miastach 89,9% szkół powszechnych należało do typu najwyższego (szkoły siedmioklasowe), na wsi tylko 4,2% było siedmioklasówek,natomiast 51,1% wiejskich szkół powszechnych stanowiły jednoklasówki, a 24,2% dwuklasówki, co oznacza, iż trzy czwarte szkół dostarczających oświatę ludowi należy do najuboższego typu jedno- i dwuoddziałowych instytucji, zwanych szkołami,a będących przeważnie, mimo heroicznych wysiłków nauczycielstwa, miejscem nieporozumień i złudzeń dla rodziców, dzieci i społeczeństwa.
Poważne niedomogi, jakie występowały w systemie szkolnictwa powszechnego na wsi, nie podważają faktu, że rola tego szkolnictwa w wiejskim życiu kulturalnym była wielka...>>>

zdj.0043_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-kapliczka przydrożna z Bielin☝.

✑.....na jednej z przydrożnych ścieżek stoi drewniana kapliczka na słupie(słupowa).

✍..To XIX-wieczny obiekt architektury sakralnej z terenu Gór Świętokrzyskich. ☥ Kapliczkę odnaleziono w wyniku badań etnograficznych i sprowadzono do Tokarni w latach osiemdziesiątych XX wieku ,ustawiając ją na tyłach zagrody z Radkowic.Była bardzo zniszczona ,odrestaurowano. Skrzynkę kapliczki nakrywa daszek obity blachą.Sama zaś skrzynka jest z drewna jodłowego ,które nie posiada w sobie kanalików żywicznych przez co nie ma połysku.Wydaje się bardziej naturalna o lekkim waniliowym zapachu.Elementy ozdobne kapliczki to widoczne na zdjęciu, toczone półkolumienki oraz płotki z kołeczków. Niszę centralną tą najbardziej widoczną wypełniono wyciętym z cienkiej blachy przedstawieniem ukrzyżowania.Po bokach za cienkimi szybkami osadzono odbitki naśladujące obraz olejny o treści religijnej.Odbitki owe były szczególnie popularne w XIX wieku. Całość osadzona jest na dębowym słupie, którą wieńczy wysoka drewniana sterczyna, zakończona kutym żelaznym krzyżem z promieniami...>>>

zdj.0044_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-studnia kieratowa z Gór Pińczowskich☝.

✍..Gromadzka kieratowa studnia z Gór Pińczowskich (gmina Michałów) została zbudowana około 1850 r. z inicjatywy dziedzica Dembińskiego (herbu Nieczuja), do którego należały Góry i sąsiednie Polichno. Z zapisów archiwalnych wiadomo, że w nieco później w okolicznych wsiach powstały jeszcze trzy podobne obiekty. Urządzenia studzienne pozwalały na wydobycie wody z głębokości ponad 70 metrów. Było to konieczne, gdyż wieś Góry położona jest na grzbiecie skalnym, co oczywiście uniemożliwiało korzystanie z tradycyjnych studni. Obiekt składa się z trzech podstawowych elementów: z wykładanej kamieniem studni głębinowej o średnicy otworu 1,5 metra (wraz z drewnianą cembrowiną na powierzchni), kieratu obracanego przez dwa konie oraz budynku osłaniającego studnię. Kierat składa się z drewnianego bębna obracającego się wokół pionowego dębowego słupa, zwanego „królem”, dyszli, do których zaprzęgano konie, krążków prowadniczych i 70 metrów konopnej liny, opuszczanej w głąb studni. Na linie zawieszano dwa wielkie wiadra klepkowe. Budynek osłaniający studnię i kierat (maneż) tworzą dwa połączone, odmienne architektonicznie elementy: czworokątna obudowa studni głębinowej oraz ośmioboczna budowla chroniąca mechanizm napędowo – transmisyjny. Całość nakryta jest wspólnym dachem gontowym. Budynek ma szkieletową konstrukcję ścian, oszalowaną szerokimi deskami. Studnia, stanowiąca wspólną własność całej wsi, była użytkowana do 1978 roku. Wodę czerpano z niej trzy razy dziennie. Studnia kieratowa jest jednym z najciekawszych i najcenniejszych zabytków tradycyjnego budownictwa wiejskiego w Parku Etnograficznym w Tokarni...>>>

zdj.0045_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-studnia kieratowa z Gór Pińczowskich☝.

zdj.0046_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej-⚑..dom z Wąchocka. Małomiasteczkowy Zakład Fotograficzny z okresu międzywojennego.☝.

✍..dom z około 1870 w Wąchocku przy ul. Starachowickiej,należał do rodziny Bzinkowskich. Sciany konstrukcji zrębowej,belki łączone w narożnikach w tzw.nakładkę dwustronną ukośną z zachowaniem „ostatków”.Charakterystyczna cecha tej chałupy to brukowana sień przejazdowa.Za mną widoczne są wrota dwuskrzydłowe,które wykonano z desek.Okna zabezpieczone są drewnianymi okiennicami.Niektóre okiennice w takich chałupach miały otwory np. w kształcie serca.Po lewej stronie sieni umieszczono ekspozycję małomiasteczkowego zakładu fotograficznego z okresu międzywojennego a także wnętrza mieszkalne należące do fotografa/w tym wypadku fotografem był kawaler...>>>/zdj.1

zdj.0047_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑..Małomiasteczkowy Zakład Fotograficzny z okresu międzywojennego✏atelier

✍....znajduje się w nim pulpit retuszerski i wiele innych przyborów fotograficznych i elementów scenografii zdjęcia. Wystrój uzupełniają fotografie sprzed 1939 roku.W pobliżu stoją również inne sprzęty wykorzystywane przy pozowaniu do zdjęć są to :fotel wiklinowy,wysokie krzesełko do fotografowania dzieci(na zdj.0049).Do umeblowania pomieszczenia wykorzystano komplet mebli zdobionych techniką batiku w skład którego wchodzi: kredens ,3 krzesła i ława.
Przy atelier znajduje się małe pomieszczenie tzw.komora , pełniące funkcję ciemni fotograficznej, w którym zgromadzony został sprzęt służący do wywoływania zdjęć: powiększalnik, kopiarka, zegar ciemniowy, kuwety, waga oraz naczynia laboratoryjne na odczynniki chemiczne.

✎......./moja babcia nazywała komorą pomieszczenie,które służyło jako spiżarnia[pamiętam je,pod powałą wisiały na długim drągu pęta własnego wyrobu kiełbasy ,szynki-lubiłem to pomieszczenie...>>>/zdj.2

zdj.0048_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑..Małomiasteczkowy Zakład Fotograficzny z okresu międzywojennego✏atelier

✍..znajduje się tu aparat atelierowy,mieszkowy na drewnianym statywie.
Tło dla fotografowanego to ekran fotograficzny z malowidłem przedstawiającym krajobraz z elementami architektury .Przed ekranem ustawiony jest obrotowy taboret z regulowaną wysokością,na którym może usiąść fotografowana osoba...>>>/zdj.3

zdj.0049_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑.. dom i gabinet lekarski ☝

✍....Pod koniec drugiej połowy XIX wieku w miejscowości Skorzowa ,bogaci rolnicy Andrzej i Jadwiga Lasia wystawili okazałą chałupę.Ściany tego drewnianego budynku wzniesiono w konstrukcji sumikowo-łątkowej z użyciem pionowych słupków(łątek:elementy pionowe połączone na czopy z podwaliną i oczepem. W słupkach w konstrukcji tradycyjnej są wykonane podłużne wyżłobienia, czasem bruzdy otrzymuje się przez nabicie listew.) i sumików(sumiki – poziome bale wsuwane w wyżłobienia w łątkach) . Całe ściany obito szalunkiem z desek z wejściem frontowym i ozdobnym gankiem.Dach dwuspadowy z pokryciem czerwoną dachówką.
Dom ten posłużył do wykonania ekspozycji prezentującej wnętrze domu doktora medycyny pracującego w Suchedniowie,miasteczku oddalonym o 25 km od Kielc.
Potomkowie rodziny Lasiów mieszkali w nim do roku 2011, kiedy to został on rozebrany i przewieziony do skansenu w Tokarni i ponownie złożony...>>>

zdj.0050_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑.. dom i gabinet lekarski ☝
✍....zachowany układ pomieszczeń pozwolił na zaaranżowanie poczekalni, gabinetu lekarskiego, sypialni ,salonu i kuchni .Wyposażono je w oryginalne sprzęty sprzed II wojny światowej,pochodzące min. z mieszkania doktora Witolda Poziomskiego...>>>

✒..... ⚕Witold Poziomski urodził się 14 grudnia 1876 roku w miejscowości Wysokie Litewskie znajdującej się na terenie dzisiejszej Białorusi, w rodzinie urzędniczej. Gimnazjum ukończył w Grodnie, zaś studiował medycynę w Moskwie. W tym okresie należał on do tajnej studenckiej organizacji niepodległościowej. Został on wybrany na jej delegata, na zjazd który odbyć miał się w Warszawie. Niestety Ochrana zdekonspirowała zjazd i tylko dzięki przytomności umysłu dorożkarza wiozącego delegatów z dworca kolei warszawskiej udaje im się wtedy uniknąć aresztowania. Po powrocie do Moskwy Witold Poziomski zostaje aresztowany i skazany na karę więzienia. Dzięki wstawiennictwu i pomocy finansowej przyjaciół wychodzi z więzienia w roku 1903 i pomyślnie kończy studia medyczne. W tym samym roku zawiera związek małżeński z Zofią Łyczkowską córką powstańca z 1863. W wieku lat 27 otrzymuje pierwszą posadę lekarza w dalekiej, wschodniej Samarze. Cały czas marzy o powrocie do Polski. W roku 1905 udaje mu się dostać posadę lekarza w Bodzentynie. Tu spotyka go rodzinna tragedia- umiera jego córeczka Wanda. Lekarz z żoną w 1907 przenoszą się do Suchedniowa z którym zwiąże on swoje życie. W roku 1914 żona doktora z dwojgiem synów wyjeżdża na wakacje do Wiaźmy. Tu zastaje ich wybuch Pierwszej Wojny Światowej. Witold Poziomski wyrusza po rodzinę i na skutek działań wojennych i późniejszej rewolucji pozostaje w Wiaźmie do roku 1920. W Mińsku Litewskim ,pod który podchodzą wojska polskie nielegalnie przekracza z rodziną linię frontu. W wieku lat 44 ponownie osiedla się w Suchedniowie którego już nie opuści. Żyje tu i pracuje jeszcze 46 lat lecząc wszystkich bez względu na status majątkowy i możliwości finansowe. W okresie międzywojennym własnym sumptem organizuje tu niewielki szpitalik na dwadzieścia łóżek mieszczący się.. w swoim domu. W 1939 roku dr.Witold Poziomski liczy sobie już 64 lata. Narażając życie leczy partyzantów z okolicznych oddziałów nie tylko w domu, lecz również w ich leśnych obozach. W Powstaniu Warszawskim ginie w walce jego ukochany syn Janusz- żołnierz Armii Krajowej. Po nastaniu Polski Ludowej nadal jest czynnym lekarzem, aż do swej śmierci w maju 1966 służąc mieszkańcom Suchedniowa i okolic...>>>

zdj.0051_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑.. dom i gabinet lekarski ☝

✍....salon...>>>

zdj.0052_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑.. dom i gabinet lekarski ☝

✍....salon..ze stołem usytuowanym pośrodku, widoczny jest również barek na kółkach. Znajduje się tu lampowy aparat radiowy ,w owych czasach drogie i rzadko spotykane na prowincji urządzenie ...>>>

zdj.0053_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑.. dom i gabinet lekarski ☝

⚑..w kuchni ⚕dr med.Witolda Poziomskiego ☝

✍..znajdziemy meble pomalowane na jasne kolory zgodnie z panującą modą, typowe dla kultury małych miasteczek są również wiszące na ścianach makatki zachęcające do higienicznego życia, znajduje się tu jeszcze „szafiarka”, która w drzwiach ma dwa metalowe sita służące do jej wentylacji. W takich szafach przechowywano kuchenne produkty suche (nie widoczna na zdjęciu). Ściany w kuchni pomalowano przedwojennymi malarskimi wałkami gumowymi , dających na ścianie modny w latach 30-tych XX wieku wzór roślinny. Warto zwrócić uwagę na ciekawe meble z tamtego okresu: oryginalną, markową szafkę do przechowywania sztućców firmy „Gerlach”.W głębi widać sypialnię doktora ..>>>

zdj.0054_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej⚑.. dom i gabinet lekarski ☝

⚑..sypialnia doktora...☝

✍..⚕Dr. Poziomski często zatrzymywał w swoim domu pacjentów do momentu przesilenia choroby. Dlatego swoją sypialnię usytuował przy gabinecie, aby móc czuwać przy chorych przez całą dobę. Umeblowanie typowe dla tego okresu...>>>

zdj.0055_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑..gabinet lekarski...☝

✍..w gabinecie doktora: biurko, przenośna umywalka na pedał uruchamiana naciskiem nogi, kozetka a na niej aparat do naświetleń. Na uwagę zasługuje stojący na biurku aparat telefoniczny☏...>>>

zdj.0056_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑..gabinet lekarski...☝

✍....przedstawiono tu fotel ginekologiczny, który w owym czasie stanowił nieodzowne wyposażenie każdego gabinetu lekarskiego. Ważną częścią gabinetu jest biblioteczka literatury medycznej....>>>

zdj.0057_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑... apteka prowizora(magister) farmacji Stefana Kazimierza Górbiela,przeniesiona do skansenu z Suchedniowa. Aptekę urządzono w domu organisty z Bielin.....☝

✍....Pod względem architektonicznym uwagę przykuwają dwa ganki, o szczytach zdobionych dekoracyjnie wyciętymi listwami, kratownicami i sylwetkami ptaków. W organistówce urządzono wystawę prezentującą małomiasteczkową dziewiętnastowieczną aptekę oraz wnętrza zamieszkiwane przez znaną rodzinę aptekarską Górbielów z Suchedniowa.
W dwóch pomieszczeniach organistówki zaaranżowano salę ekspedycyjną i laboratorium apteczne. Meble apteczne (repositoria), w których przechowywano leki, pochodzą z nieistniejącej już apteki w Busku Zdroju.

✒..podczas wojny polsko-radzieckiej 1920-1921 działał w Suchedniowie również szpital dla rannych. Był on częściowo utrzymywany z dochodów z imprez kulturalnych organizowanych przez Ligę Kobiet, której wtedy przewodziła Alina Kubala.
Od 1878 roku Suchedniów posiada aptekę. W 1896 roku zostaje ona zlokalizowana w budynku przy ulicy Budzentyńskiej. Kolejnymi właścicielami byli: Antoni Zieliński, Alfons Chrzanowski, Stanisław Bruśnicki i wreszcie prowizor(magister) farmacji Stefan Kazimierz Górbiel ...>>>

zdj.0058_Autor zdjęcia i opis:henkosz

zdj.0059_Autor zdjęcia:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑... apteka prowizora(magister) farmacji ...☝

✍....Na regałach umieszczono szklane flasze i słoje, porcelanowe pojemniki, syfony, metalowe i drewniane puszki na zioła i minerały. Flasze, w których niegdyś przechowywano środki odurzające – „Narcotica” – oznaczano czarnymi szyldzikami z czerwoną obwódką i białym napisem. Pojemniki z truciznami – „Venena” lub „Tabula A” – posiadały szyldziki czarne z białymi napisami. Leki o silnym działaniu, z grupy „Tabula B”, oznaczano białymi szyldzikami z obwódką i napisem w kolorze czerwonym. Najliczniejszą grupę leków stanowiły te o słabym działaniu, z grupy „Tabula C”. Przechowywano je w pojemnikach z białymi szyldzikami, z obwódką i napisem czarnym. W aptece znajdują się też tekturowe i szklane opakowania po lekach oraz wyrobach spożywczych i kosmetycznych takich jak: mydła, kremy do różowienia policzków, proszki do zębów, wina lecznicze, musztardy, wódki odświeżające i inne.

Obecność syfonów i szklanych flasz przypomina o powszechnej sprzedaży przez apteki lemoniad i wód mineralnych.

zdj.0060_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑... apteka prowizora(magister) farmacji ...☝

zdj.0061_Autor zdjęcia i opis:henkosz

zdj.0062_Autor zdjęcia:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑... apteka prowizora(magister) farmacji ...☝

✎....w takim pomieszczeniu prowizor farmacji przygotowywał niektóre leki przepisywane przez lekarzy dla swoich pacjentów...>>>

zdj.0063_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑... apteka prowizora(magister) farmacji ...☝

✎....urządzenie do przycinania i wykonywania preparatów ziołowych pacjentom...>>>

zdj.0064_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej. ⚑.. Sklep Polski.. ...☝

✍..Dwutraktowy, szerokofrontowy budynek wzniesiono na podmurówce z kamieni. Ściany wykonano z sosnowych belek węgłowanych na nakładkę dwustronną z zachowaniem wystających „ostatków”. Budynek wieńczy czterospadowy dach, kryty podwójną warstwą łupanego gontu. Typową cechą budynków drewnianych, starego, dziewiętnastowiecznego Wąchocka, były centralne, brukowane sienie z otwartym (brak powały) wejściem na strych. Taki właśnie typ reprezentuje przeniesiony do skansenu dom.

✒......Polacy przez wieki „brzydzili się handlem” ale w małych miasteczkach i na wsiach zaczęto coraz częściej mówić i pisać również „nie kupuj u Żyda”, ten napis miał mobilizować do zakupów w sklepach chrześcijan lub w Spółdzielni Spożywców .Zaczęły powstawać również sklepy takie jak pokazany na zdjęciu sklepik z lat 30-tych XX wieku.Tu zaaranżowano go z wykorzystaniem oryginalnych sklepowych mebli. Na półkach i w witrynach wyłożono zestaw przedwojennych butelek, słoików i innych opakowań. Nad wejściem wisi stary szyld handlowy: „POLSKI SKLEP SPOŻYWCZY. WŁADYSŁAW KORNECKI”, pochodzący z Końskich...>>>

zdj.0065_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej. ⚑.. Sklep Polski.. ...☝

✍..wnętrze sklepu wiejskiego....
po lewej stronie nad oknem /tu nie widoczne/ jest tablica na której widnieje napis:„Detaliczna Sprzedaż Napojów Alkoholowych też Wyszynku. Marja Przygielska”.Sklep taki oferował szeroki asortyment towarów, począwszy od wyrobów kosmetycznych i chemicznych, poprzez tytoń, alkohol, piwo, aż po żywność, wyroby wędliniarskie i cukiernicze. .>>>

zdj.0066_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej. ⚑.. Sklep Polski.. ...☝

✎....w drugim z pomieszczeń sklepiku urządzono wytwórnię wód gazowanych, a po przeciwnej stronie sieni odtworzono wnętrza zamieszkiwane przez rodzinę sklepikarza...>>>

zdj.0067_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej. ⚑.. Sklep Polski.. ...☝

✎....właściciel sklepu jednocześnie zamieszkiwał w nim a to pomieszczenie mieszkalne właścicieli sklepu...>>>

zdj.0068_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej. ⚑.. ✢..wiatrak z Pacanowa ..

✍....../Pacanów – gmina wiejska w województwie świętokrzyskim, w południowo-wschodniej części powiatu buskiego.Europejskie Centrum Bajki im. Koziołka Matołka w Pacanowie jest instytucją kultury, której wszystkie działania skierowane są do dzieci, rodziców i osób pracujących z dziećmi.ECB zostało powołane w 2005 roku przez Gminę Pacanów i Samorząd Województwa Świętokrzyskiego w celu przekształcenia Pacanowa w Europejską Stolicę Bajek.Pomysłodawcą idei jest Waldemar Dąbrowski – Minister Kultury w latach 2002 – 2005. Z jego inicjatywy w 2003r. w Pacanowie zorganizowano pierwszy Festiwal Kultury Dziecięcej. Festiwal stał się bodźcem do stworzenia nowoczesnego dziecięcego ośrodka kultury o znaczeniu międzynarodowym, którego zadaniem jest bawiąc uczyć. Nie ma w Polsce lepszego miejsca na taką działalność jak właśnie Pacanów, którego po całym świecie szukał rezolutny Koziołek Matołek./

✍....budowniczym, fundatorem i pierwszym użytkownikiem obiektu był Michał Zasucha.Drewniany wiatrak typu holenderskiego wybudowano w latach 1917-1919 w miejscowości Pacanów.Budynek trójkondygnacyjny na planie ośmioboku,posiada podmurówkę z palonego kamienia.
Ściany o konstrukcji szkieletowo – ryglowej i pokryte pojedynczą warstwą gontu. Wiatrak posiada ruchomy, obrotowy dach kryty gontem.Czapę wiatraka obracano w stronę wiatru za pomocą dyszla. Wiatrak przetrwał II wojnę światową i działał aż do 1957 roku. Potem ze względu na nieopłacalność produkcję przerwano. W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku stracił obie śmigi .W 1976 roku młyn został zakupiony dla Muzeum Wsi Kieleckiej,w tymże roku wpisano go do Rejestru Zabytków.W 1993 roku wiatrak w Pacanowie rozebrano i przeniesiono do skansenu gdzie ponownie został zrekonstruowany i zmontowany ale dopiero w 2009 roku...>>>

zdj.0069_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑..Chałupa z Kobylnik

☠ ..te kilka zdjęć może się nie spodobać ale jest tu pokazana również „proza z naszego żywota”. ⚠

✝ Ekspozycja prezentująca fragment obrzędu pogrzebowego.

...-„Panie strach bierze zwiedzać tą chałupę ,idę gdzie indziej”-, powiedziała do mnie ta kobieta

...

✍..Chałupa zbudowano w I połowie XIX w..Drewniany, budynek zrębowy nakryty słomianym dachem. W Kobylnikach chałupa stała na dużych polnych kamieniach ułożonych na ziemi a tu w Tokarni dano dębową podwalina pod budowlę.
Wnętrze budynku ma układ komora – izba – sień – komora. Strop w każdym pomieszczeniu belkowy z desek. Okna dwuskrzydłowe.We wszystkich pomieszczeniach podłogą jest gliniana „polepa”.
Urządzono w niej ekspozycję prezentującą fragment obrzędu pogrzebowego....>>>

zdj.0070_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑..Chałupa z Kobylnik

✝ Ekspozycja prezentująca fragment obrzędu pogrzebowego.☠

✍....stosownie do wieku zmarłego wybiera się kolor trumny: dla osób w średnim wieku w kolorze drewna.Z powyższej fotografii wynika iż spotkamy się tu właśnie z osobą w średnim wieku ,dodam,że kobietą.

...>>>

zdj.0071_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑..Chałupa z Kobylnik

✝ Ekspozycja prezentująca fragment obrzędu pogrzebowego.☠

zdj.0072_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑..Chałupa z Kobylnik

✝ Ekspozycja prezentująca fragment obrzędu pogrzebowego.☠

✍..ekspozycja urządzona we wnętrzu tej chałupy przybliża zwiedzającym ludowe zwyczaje pogrzebowe z okresu międzywojennego. Śmierć celebrowano wówczas z wielkim szacunkiem. Zwyczaje związane z odejściem bliskiej osoby wymagały m.in. zastosowania szeregu rytuałów, poprzez które wykluczano zmarłego ze świata żywych, ułatwiano jego duszy przejście w zaświaty, a równocześnie zabezpieczano siebie i bliskich przed złowrogim wpływem śmierci. Śmierć nie jest równa śmierci. Inaczej umiera człowiek tragicznie, inaczej dziecko, a jeszcze inaczej człowiek stary i schorowany. Najbardziej zrozumiała jest śmierć człowieka, który doszedł już kresu swojego życia. Stosownie do wieku zmarłego wybiera się kolor trumny: dla starszych czarna lub brązowa, dla osób w średnim wieku w kolorze drewna, dla dzieci i młodzieży - biała. Trumnę ze zmarłym stawiano w izbie centralnie na „prowizorycznym katafalku”.
Bardzo starym zwyczajem, do dziś podtrzymywanym, jest odwiedzanie zmarłego i czuwanie przy nim. Po zatrzymaniu zegara i zasłonięciu zwierciadła,uchylano drzwi do szafek i kredensu, gromadzili się bliscy i znajomi, głównie ludzie starsi, którzy chcieli modlitwą pożegnać zmarłego. Obowiązywał domowników ciemny strój, nie prowadzono głośnych rozmów, wstrzymywano wszystkie prace w gospodarstwie, za wyjątkiem obrządku bydła i trzody. W noc dzielącą dzień śmierci od dnia pogrzebu następowało czuwanie ( tzw. „pusta noc”) przy trumnie i śpiewanie żałobnych pieśni. Jest to jeden z obrzędów, z którym Kościół walczył jeszcze w średniowieczu, a mimo to przetrwał do czasów obecnych...>>>

zdj.0073_Autor zdjęcia i opis:henkosz

✍️...skansen- Muzeum Wsi Kieleckiej.⚑..Chałupa z Kobylnik

✝ Ekspozycja prezentująca fragment obrzędu pogrzebowego.☠
✍...pogrzeb odbywał się w trzeci lub czwarty dzień po śmierci. O ustalonej godzinie schodzili się uczestnicy pogrzebu, rodzina, sąsiedzi, znajomi, mężczyźni z chorągwiami i krzyżem, ksiądz w czarnej kapie z kościelnym i organistą. Po modlitwie i pokropieniu ciała zmarłego wodą święconą przykrywano trumnę wiekiem przez ludzi obcych. Następowało wyprowadzenie zmarłego z domu, nogami w stronę wyjścia. Wynoszący z domu trumnę zatrzymywali się, przekraczając progi, stukając trzykrotnie trumną o próg (częściami trumny, gdzie spoczywają nogi, środek ciała i głowa), na znak pożegnania zmarłego z domem.

✍..Kondukt żałobny ustawiał się przed domem zmarłego w następującym porządku: mężczyźni niosący krzyż i chorągiew żałobną, dalej niosący kwiaty, wieńce, następnie ksiądz z kościelnym i organistą, trumna ze zmarłym (w zależności od odległości albo niesiono ja na ramionach albo wieziono konną furmanka) a za nią rodzina i reszta uczestników pogrzebu. Po przybyciu do kościoła ustawiano trumnę na katafalku w głównej nawie. Odprawiana była Msza św. żałobna. Po Mszy św. zmarłego odprowadza się na cmentarz, przy akompaniamencie dzwonów kościelnych. Nad mogiłą ksiądz odprawia modlitwy i wygłasza czasami krótkie, pożegnalne przemówienie, względnie ktoś z obcych. Ciało chowano głową na wschód. Po spuszczeniu trumny do grobu, praktykowany do dziś jest zwyczaj trzykrotnego rzucania na nią kilku grudek ziemi przez uczestników pogrzebu, aby nie ciążyła ona zmarłemu, wypowiadano przy tym słowa - „spoczywaj w spokoju” lub „niech ci ziemia lekką będzie”.

✍..Po pogrzebie, zgodnie ze starym zwyczajem, jego uczestnicy zapraszani są na „stypę” - poczęstunek. Dawniej podejmowani byli w karczmie lub domu. Dbałość o stypy wynikała z pradawnych zwyczajów pogrzebowych, z pogańskiej jeszcze wiary w pośmiertny żywot duszy, która wprawdzie oddzielona od ciała, prowadzi dalszy żywot i wpływa na losy żyjących. Na poczęstunek składają się: herbata, kawa, ciasta, dania ciepłe i alkohole. Podobnie odbywały się pogrzeby na wsiach jak i małych miasteczkach...>>>

zdj.0074_Autor zdjęcia i opis:henkosz